Արսենը ծնվել է 2000 թ. հուլիսի 30֊ին մայրաքաղաք Երևանում։
Չնայած ընտանիքը բնակություն էր հաստատել ՌԴ-ում , բայց
հայրենիքի հանդեպ սերը Արսենին վերադարձրեց Հայաստան։
2019 թ. հունվարի 12_ին զորակոչվեց Հայոց Բանակ ՝ դառնալով Մատաղիսի արծիվներից մեկը:
Ծառայության ընթացքում բազմիցս պարգևատրվել է պատվոգրերով, շքանշաններով, եղել է վաշտի ավագ։ Արսենը 2021֊ի հունվարին պետք է զորացրվեր, բայց....
Սկսվեց չարաբաստիկ պատերազմը, և Արսենն իր մյուս զինակից ընկերների հետ հանձն առավ հայրենիքի պաշտպանության խնդիրը։
Մարտական գործողություններ է իրականացրել Մատաղիսի, Մարտակերտի շրջանում։ Արժանապատիվ զինվոր էր։ Մարտական գործողությունների ժամանակ ցուցաբերած արիության համար արժանացել է լեյտենանտի կոչման ՝ Ջալալ Հարությունյանի կողմից։ Բայց սա չէր նրա իսկական կոչումը.այլ ՝ Հայրենիքի Հերոս։ Անվախ, անպարտ ու քաջ հրամանատար, ով կռիվ տվեց 17 օր, ոչնչացրեց թշնամու մեծաքանակ զորք ու ընկավ... Հերոսացավ հանուն հայրենիքի, չխնայեց իր կյանքը վաղվա օրվա և խաղաղ լուսաբացների համար, ծառայեց մինչև վերջին շունչը ու ընկավ քաջի մահով։
Չլքելով իրեն վստահված մարտական դիրքը՝ Մարտակերտի կարևոր բարձունքներից մեկը՝ պայքարեց մինչև վերջին շունչը ու քաջաբար զոհվեց հոկտեմբերի 13-ին՝ գրպանում կորսված դիրքից մի բուռ հող՝ կրկին վերադառնալու հասատակամության խորհրդանիշ։
Հուղարկավորվել է Եռաբլուրում։ Հետմահու պարգևատրվել է Հայաստանի Հանրապետության կողմից « Մարտական ծառայության» մեդալով, Արցախի Հանրապետության կողմից Արիության մեդալով,
<< Մեծն Տիգրան >> շքանշանով, հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար`պատվոգրերով։
Արսենը սիրում էր երգել.....
Նախքան բանակ զորակոչվելը ձայնագրել/կատարել էր
<< Պատիվ ունեմ>> երգը։
