Արշավիր Արմենի Թորոսյանը ծնվել է 1993 թվականի մայիսի 18-ին Երևանում։ Ընտանիքի ավագ որդին էր, և հոր բացակայության ժամանակ հոգ էր տանում ընտանիքի մասին։

2017 թ-ի փետրվարին Շիրակ գյուղի դպրոցի շենքից հուղարկավորեցին Թալիշում փետրվարի 6-ի առավոտյան  հակառակորդի կողմից հրադադարի ռեժիմի խախտման պատճառով մահացած ՊԲ զինծառայող, նռնակաձիգի օգնական, 19-ամյա Գոռ Համազասպի Գարեգինյանին:

Քաշաթաղցի Անմահ հերոսներից է Էրիկը, իսկական զինվորի կերպար, ով մարտիրոսվեց վիրավոր ընկերոջը փրկելու պահին։ Էրիկ Գաբրիելի Սայադյանը ծնվել է 1994թ․ մայիսի 10-ին։

​​​​​​​Արա Սաֆարյանը Աբովյան քաղաքից էր։ Տղայի մայրն ազգությամբ ասորի է, հայրը՝ հայ։
Կիսատ թողնելով ուսումը ԵՊՃՀ-ի ծրագրավորման ֆակուլտետում 2019-ի հուլիսին զորակոչվում է բանակ։ Ծառայության առաջին 8 ամիսներն անցկացնում է Շուշիում՝ ՀՕՊ-ում, ապա տեղափոխվում Նոր Կարմիրավան (Փափրավենդ)։ Հետո սեփական դիմումի համաձայն տեղափոխվում է Հադրութ, որպեսզի սահման պահի։

Սա զինվորի կռիվ չէր, օդի կռիվ էր, զինվորի կռիվ լիներ, երեւի կհաղթեինք․ արցախյան վերջին պատերազմն այսպես է գնահատում մասնագիտությամբ վարորդ Արմանը։
Նա ծառայում էր Սյունիքի մարզի զորամասերից մեկում, երբ սեպտեմբերի քսանյոթին Ադրբեջանը հարձակվեց Արցախի վրա։ Ճակատագրական այդ առավոտը փոխեց շատերի կյանքի ընթացքը։ Հոկտեմբերի երեքին 300-ից ավել զինվորների հետ Արմանն էլ տեղափոխվեց Ջրականի շրջան (Ջաբրայիլ)՝ պատերազմի ամենաթեժ կետերից մեկը։

18-ամյա Գրիշա Գրիգորյանը զոհվել է 44-օրյա պատերազմից մոտ մեկուկես ամիս հետո՝ Հադրութում տեղի ունեցած փոխհրաձգության ժամանակ, այս մասին պատմում է Գրիշա Գրիգորյանի մայրը՝ Արմինե Զաքարյանը։ Մինչ այդ Գրիշան և վեց զինակից ընկերները թաքված են եղել, կապ են հաստատել հարազատների հետ և տեղեկացրել վիճակի մասին: Հարազատները դիմել են պատկան մարմիններ օգնության համար, փոխանցել անհրաժեշտ տվյալները, սակայն տղաներին օգնությունն այդպես էլ չի հասել։

 Փետրվարի 13: Դիադինից գաղթած Ստեփանյանների ընտանիքում ծնվում է երկրորդ արու զավակը՝ Գագիկը: Նա լույսաշխարհ է գալիս այն օրը, երբ տոնվում էր վաղ հեթանոսական տոներից մեկը` տրնդեզը` զորանալու Վահագն աստծո ուժով եւ քաջությամբ: Հետագայում Գագիկի կյանքում մեծ դեր պիտի ունենար հեթանոսությունը իբրեւ արիության ճանապարհ, ու նա պիտի խորապես տարվեր նրանով:

Արամ Արմենակյանը ծնվել է 2001 թվականի մարտի 24-ին, Երևանում։ Մայրը ազգությամբ ռուս է, հայրը՝ հայ։ Երեք քույր ունի, ինչպես ասում են՝ տան մինուճար արու զավակն է։ Արամը սովորում է Սուրբ Թերեզայի անվան բժշկական համալսարանում։

Վերջերս իր հետ ծառայած տղաներից մեկը գրել էր ինձ, պատմեց, որ Գերասն ուզում էր բիստրո ունենալ, որտեղ հետաքրքիր ու նոր ուտեստներ էր մատուցելու: Իր թղթերի մեջ էլ կար դա, բիզնես պլաններ էր մշակում, որ բանակից վերադառնալուց իրականացներ

Արվեստագետ Ավետիս Ավետիսյանն իր կարճ, բայց բեղմնավոր գիտական գործունեությունը նվիրեց հայկական եկեղեցիների, որմնանկարների ուսումնասիրությանը: Նա դեռ շատ ծրագրեր ուներ, բայց 44-օրյա արհավիրքի հենց երկրորդ օրը վերցրեց ուսապարկն ու գնաց ռազմաճակատ: